Міхаіл Клімук нарадзіўся ў аграгарадку Навасёлкі, тут жа вырас, скончыў мясцовую школу, а пасля службы ў пагранічных войсках вырашыў звязаць свой лёс з родным краем, стаўшы прыкладам адданасці малой радзіме, сям’і і справе.
2 июля, "Кобринский вестник"/ Вярнуўшыся дадому, ён сустрэў сваю будучую жонку Галіну Фёдараўну – мясцовую дзяўчыну, з якой пабудаваў моцны сямейны звяз. За доўгія гады сумеснага жыцця ў іх нарадзіліся два сыны: Юрый, які выхоўвае шасцярых дзяўчынак, і Сяргей, у якога трое хлопчыкаў.
Агульна ў Міхаіла і Галіны дзевяць унукаў, сярод якіх самая старэйшая Людміла паспяхова скончыла 11 класаў, а малодшаму Давіду хутка споўніцца два гады.
Галіна Фёдараўна шмат гадоў працавала ў школе, бухгалтэрыі і дзіцячым садку, а цяпер на пенсіі займаецца гаспадаркай і вырошчваннем кветак – яе любоў і клопат ствараюць ўтульнасць і прыгажосць у доме.
Міхаіл Васільевіч, у сваю чаргу, усё жыццё прысвяціў працы ў ААТ «Навасёлкаўскі». Пачаўшы з брыгадзіра вытворчай брыгады, ён прайшоў шлях механізатара, галоўнага інжынера і цяпер, на пенсіі, працуе вагаўшчыком, прымаючы і афармляючы кармавыя запасы да позняй восені.
Нягледзячы на вялікую занятасць, наш герой знаходзіць час для творчасці і добраўпарадкавання свайго ўчастка. Яго ўпрыгожванні і цікавыя вырабы прыцягваюць увагу не толькі суседзяў, але і ўнукаў, якія з радасцю прыязджаюць на вакацыі, каб убачыць новыя творы дзеда і правесці час на арэлях.
Ужо больш за 43 гады сям’я Клімукоў захоўвае традыцыі любові і ўзаемадапамогі. Шлюб гэтай пары, заключаны 4 чэрвеня 1982 года, служыць прыкладам для многіх. Дзеці і ўнукі заўсёды побач, прыязджаюць дапамагчы, а самі бацькі таксама не забываюць наведваць сваіх родных.
Галоўная мара сям’і – мір і дабрабыт для сваіх блізкіх і ўсёй краіны. Іх жыццё – гэта гісторыя пра простае чалавечае шчасце, якое будуецца на працы, клопаце і любові да роднай зямлі.
Ірына АМЕЛЬЯНЧУК
Фота аўтара і Валянціна СКАКУНА
Поделиться в соцсетях:
