Святлана Шаўцова, дырэктар Навасёлкаўскай сярэдняй школы, дзеліцца сваёй жыццёвай гісторыяй, якая працятая глыбокай любоўю да роднай зямлі і адданасцю прафесіі педагога.
26 августа, "Кобринский вестник"/ Малая радзіма – вёска Вартыцк Іванаўскага раёна – займае асаблівае месца ў сэрцы.
Святлана Мікалаеўна і зараз адчувае прыхільнасць да сваіх школьных сяброў, роднай вуліцы, лясоў і палёў, і кожнага слова знакамітай песні «Деревня моя», якую ў маладосці часта спявала з сяброўкай.
Святлана выхоўвалася ў дружнай шматдзетнай сям’і разам з чатырма сёстрамі. Яны заўсёды падтрымлівалі адна адну, што стала надзейнай апорай у жыцці.
Бацькі, будучы простымі працаўнікамі мясцовай гаспадаркі, з маленства вучылі дзяцей шанаваць і любіць блізкіх, быць адказнымі і самастойнымі. Святлана Мікалаеўна да гэтага часу любіць працаваць на зямлі, адчуваючы яе энергетыку і аддаючы ёй сваю сілу.
З першага класа дзяўчынка марыла стаць настаўніцай. Пасля заканчэння Вартыцкай васьмігодкі паступіла на філалагічны факультэт МДПІ ім. А. М. Горкага.
Сталіца ўразіла сваёй прыгажосцю і велічнасцю, а студэнцкія гады ў Мінску пакінулі глыбокі след у жыцці. Пасля размеркавання Святлана трапіла ў Любанскі раён, дзе працавала настаўніцай рускай мовы і літаратуры, а таксама арганізатарам пазакласнай працы. Там жа выйшла замуж і нарадзіла дзвюх дачок, якія таксама выбралі педагагічную прафесію.
Пастаянная цяга да родных каранёў прывяла спачатку ў Кобрын, а затым у Навасёлкі, дзе жыве ўжо больш за дваццаць гадоў. Пасля года працы на пасадзе намесніка дырэктара па выхаваўчай рабоце Святлана была прызначаная дырэктарам школы.
На працягу амаль 23 гадоў Святлана Мікалаеўна імкнецца зрабіць свой «другі дом» утульным і прывабным. Педагагічны і вучнёўскі склад актыўна ўдзельнічае ў стварэнні новых праектаў па добраўпарадкаванні і конкурсах, што прыносяць годныя вынікі і прызнанне на розных узроўнях.
Тэкст і фота Ірыны АМЕЛЬЯНЧУК
Поделиться в соцсетях:
